Ik ben Joyce (26) en ik ben leer- werkcoach bij restaurant Waanzinnig. Berkel-Enschot is de plek die ik lang thuis heb genoemd. Ik ben daar opgegroeid met mijn ouders en mijn 4 jaar jongere broertje. Ons gezin was ontzettend liefdevol, betrokken en warm. Als kind was ik ontzettend makkelijk, mijn ouders namen mij dan ook overal mee naar toe. Op de basisschool kwam dit ook duidelijk naar voren, want ik kon met iedereen goed opschieten en vond het belangrijk dat het met iedereen goed ging.

Na de basisschool ging ik naar Odulphus en ben ik gestart met de HAVO. Vanaf het 3e jaar werd het erg lastig op school, ik moest het jaar dan ook overdoen. Terwijl ik heel hard werkte voor school, behaalde ik toch nog onvoldoendes. Ik voelde me onbegrepen, omdat er werd gedacht dat ik lui was en te weinig mijn best deed voor school. Uiteindelijk bleek ik dyslexie te hebben, wat wel het een en ander verklaarde. Met veel en hard werken kon ik toch door naar het examenjaar, maar dit heb ik net niet gehaald. Er kwamen een aantal flinke teleurstellingen achter elkaar. Dit was een klap voor mijn zelfvertrouwen en alles bij elkaar zorgde ervoor dat ik slecht in mijn vel zat. Mijn ouders kenden me niet terug en stelde een ultimatum; je moet hulp gaan zoeken! Op mijn 18e ben ik gestart met therapie. Ik heb hier ontzettend veel aan gehad. Het heeft me geleerd om open te zijn, want ik kropte altijd alles op. Ik was ervan overtuigd dat ik alles zelf moest doen en kunnen. Stapje voor stapje probeerde ik meer open en eerlijk te zijn en de reacties hierop waren veelal positief! In die periode versterkte de band met mijn ouders ook weer. Mijn oom en tante waren in die periode mijn tweede ouders die ook altijd voor me klaarstonden.

Ondertussen ben ik aan de opleiding onderwijsassistente op het MBO begonnen. De stage in mijn tweede jaar heeft me ontzettend veel gebracht. Mijn stagebegeleider prikte overal doorheen en ik werd opgenomen in een warm team. Hier heb ik mezelf wat teruggevonden en realiseerde me ‘Ik kan toch iets!!’ Ik werd in het diepe gegooid en kwam erachter dat ik goed was in mijn werk voor de klas. Aan het eind van mijn MBO opleiding moest ik een eindpresentatie geven, die heb ik aan de hand gedaan van bakstenen. De muur die ik door de jaren heen had opgebouwd, was ook weer door de jaren heen afgebrokkeld dus dat was een mooi eind resultaat van mijn studie.

Over een HBO-opleiding heb ik erg lang getwijfeld. Voor mij was het duidelijk dat ik geen kantoorbaan wilde, maar wat wel was onduidelijk. Uiteindelijk heb ik besloten om SPH (Sociaal Pedagogische Hulpverlening) te gaan doen, een brede opleiding waardoor ik verschillende uitdagingen aan kan gaan. Voor mijn derdejaars stage heb ik flink gesolliciteerd, ik wilde graag een stage waarbij ik zelf ook actief bezig kon zijn. Uiteindelijk ben ik bij RIBW Brabant, restaurant Waanzinnig terecht gekomen. Dus de stageplaats was gelukt maar daarbij had ik wel meteen twee nieuwe uitdagingen: ik had geen ervaring met de doelgroep waarmee ik ging werken en ook niet in de horeca. Dit zorgde ervoor dat ik twijfelde maar uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en ik heb de stageplek aangenomen! Mijn derdejaars stage bij restaurant Waanzinnig was erg leuk en leerzaam. Ik heb het altijd en nog steeds naar mijn zin gehad! Ik werd warm ontvangen en de collega’s staan open voor vernieuwing. Vanuit mijn stage neem ik met name mee dat ik mezelf moet zijn bij de doelgroep. Ik heb diverse dingen uitgeprobeerd qua begeleiding, maar ze prikken er gelijk doorheen wanneer het niet passend is. Daarbij is het ook prima om ook wat over jezelf te delen, dit zorgt ervoor dat er meer gelijkheid is. Als laatste heb ik geleerd hoe ik individuele gesprekken voer, evaluatiegesprekken moet uitvoeren en de groep begeleid. Kortom: het was ontzettend leerzaam!

Na mijn stage werd me een betaalde baan aangeboden bij restaurant Waanzinnig. Dit is een ontzettend mooie waardering voor het harde werken van afgelopen jaar. Wederom had ik mezelf weer onderschat, ik had het niet verwacht, maar ondanks dat, ben ik wel trots op mezelf! Op mijn werk ben ik nu nog steeds bezig met professionaliseren, want ik blijf leren. Het is wel wat anders dan mijn stage, want ik heb nu meer verantwoordelijkheden. Zo heb ik nu een grotere caseload en heb ik steeds meer taken op het gebied van horeca.

Ondanks alle drukte op school en stage, heb ik afgelopen jaar een appartement in Tilburg gekocht samen met mijn vriend Juul. Ik ken hem eigenlijk al sinds de middelbare schoolperiode van Odulphus, maar we zijn nu iets langer dan twee jaar samen. We hebben ons eigen leven, maar ook een mooi leven samen. Ik kan echt mezelf zijn bij hem! Naast mijn werk bij restaurant Waanzinnig, werk ik ook nog bij de Albert Heijn in Berkel-Enschot. Ten slotte ga ik ook nog graag een paar keer per jaar op vakantie in Europa, houd ik van uiteten gaan, met vriendinnen op stap, een filmpje pakken en af en toe fitnessen.