Ik ben Marli en ik werk als kok bij restaurant Waanzinnig. In de tijd dat ik hier werk, heb ik al ontzettend veel geleerd. Op het gebied van koken heb ik met name mijn snijtechnieken verfijnd en heb ik veel nieuwe gerechten leren bereiden. Op persoonlijk gebied kan ik steeds beter communiceren met anderen, heb ik geleerd te pauzeren, ben ik wat geduldiger en iets minder koppig. Om dit te bereiken heb ik hard gewerkt aan mezelf en in de keuken.

Ik kom uit een klein dorpje Poços de Caldas, dat ligt tussen Rio de Janeiro en Sao Paulo. Daar ben ik opgegroeid met mijn ouders, vier zussen en een broer. Zij wonen nog steeds in Brazilië, dus ik mis hen ontzettend erg. Wat ik me het meest herinner uit de tijd dat ik nog in Brazilië woonde is de cultuur; met z’n allen eten, de warmte van de mensen om me heen en de vrijheid die ik ervaarde. Af en toe maak ik courgini om me weer in Brazilië te wanen. Courgini is een deeghapje met kip.

Op 8,5 jarige leeftijd ben ik vanuit mijn geboorteland Brazilië naar Nederland gekomen. Samen met een ander meisje ben ik geadopteerd door een Nederlands stel. Dit was voor mij erg moeilijk omdat mijn vader me heeft verkocht om financiële redenen. Daarom had ik in Nederland ook moeite om de adoptie te accepteren. Dit heeft veel conflicten veroorzaakt waardoor ik uiteindelijk naar een internaat ben verhuisd. Eigenlijk was dit een internaat voor jongens dus woonde ik samen met 275 jongens. De eerste paar jaar was dit zwaar, maar later gingen de jongens me steeds meer accepteren en hoorde ik erbij. Het mooiste dat het internaat mij heeft gebracht is de passie voor koken en eten! Ik keek altijd mee bij de begeleiders wanneer zij gingen koken. Zittend op de werkbank schreef ik alles op zodat ik mijn eigen recepten creëerde. Op een dag was de begeleider ziek en nam ik de taak op me om een maaltijd te bereiden voor 15 andere kinderen. Vanaf dat punt mocht ik twee keer per week koken en leerden ze me stap voor stap steeds beter koken. Ze hadden een methode ontwikkeld, zodat ik ook wat certificaten kon behalen. Zo was er boodschappen doen (Kwik), eten voorbereiden en koken (Kwek) en de afwas doen (Kwak). Later kwam het leren omgaan met geld (Dagobert Duck). Zo leerde ik de verschillende stappen naar zelfstandigheid. Vanuit het internaat ben ik verhuisd naar Apeldoorn en daar heb ik verschillende bijbaantjes gehad.

Ik heb gewerkt bij Wella, een psychiatrische instelling, waar ik alle koude gerechten heb leren bereiden. We maakten de lunch en het diner voor de patiënten. Daarnaast werkte ik ook bij van der Valk in de keuken waar ik de warme kant heb leren kennen. In deze periode werd het helemaal duidelijk dat horeca dé sector voor mij was!

Bij van der Valk heb ik ook de vader van mijn oudste dochter leren kennen. Toen mijn dochter 10 maanden oud was, ging het tussen mijn vriend en mij helemaal mis. Ik moest vluchten voor de veiligheid van mijn dochter en mijzelf. In deze roerige periode heb ik maar liefst in 18 verschillende ‘blijf van mijn lijf’ huizen gewoond; Iedere keer vond hij ons weer. Als laatste ben ik in Tilburg terecht gekomen en is mijn ex-vriend opgepakt. Eindelijk veilig en eindelijk rust.

Ik ben mijn leven weer gaan oppakken in Tilburg en ontmoette daar de vader van mijn zoon en jongste dochter. Na de geboorte van mijn dochter zijn wij uit elkaar gegaan. Die periode was voor mij ook weer erg zwaar, omdat ik het veelal alleen moest regelen voor mijzelf en mijn kinderen. Er zijn diverse rechtszaken geweest over de voogdij van onze kinderen. Het heeft tijd gekost om een goede regeling te treffen, maar nu loopt het al een paar jaar stabiel.

Twee jaar geleden ben ik begonnen bij een werkproject van KREW aan de Westertorenlaan. Daar heb ik vooral gewerkt aan mijn werkritme. Toen ik dit eenmaal had opgebouwd, kon ik met andere elementen aan de slag en ben ik na een half jaar ook doorgestroomd naar restaurant Waanzinnig. We hebben een erg leuk team en hebben het gezellig met elkaar! Bij Waanzinnig zijn we loyaal naar elkaar, is er veel geduld en staat samenwerken hoog in het vaandel. Sinds een paar maanden werk ik nu af en toe aan de warme kant. Dit wil ik graag verfijnen. Dus ik wil leren de borden mooi op te maken, overzicht te behouden en anderen aansturen, vis fileren en diverse sauzen bereiden.

Ik ben al bezig met oriënteren naar een betaalde baan. Door op verschillende locaties veel ervaring op te doen, hoop ik op termijn door te stromen naar een hoog culinair niveau. Daar ligt echt mijn passie! Tot die tijd is Waanzinnig voor mij nog een veilige, vertrouwde en warme werkplek!

Marli is terug gegaan naar haar geboorteland Brazilië.

Ik ben Herman [22-12-1981] en werk in de keuken van Restaurant Waanzinnig. Samen met mijn jongere zus en broer ben ik opgegroeid in Tilburg en Goirle. Na het behalen van mijn havo diploma ben ik gestart met de opleiding HBO Rechten. Ik heb in een jaar mijn propedeuse gehaald, maar ben na twee jaar gestopt met de opleiding. Ik kreeg tijdens mijn tweede jaar problemen. Ik was somber, had faalangst en kreeg last van psychoses. Mijn ouders en ik zochten contact met GGZ. Hier kon ik nog niet meteen terecht vanwege een lange wachttijd. In heb in de tussentijd nog kranten bezorgd om een beetje bezig te blijven. Bij GGZ kreeg ik de begeleiding die ik nodig had. Ik nam deel aan cognitieve gedragstherapie en voerde gesprekken met een maatschappelijk werker en psychiater.

Vanuit GGZ ben ik bij Switsj terecht gekomen. Een centrum met allerlei projecten, waaronder het project koken. Er werd voor elkaar en met elkaar gekookt. Bij Switsj hoorde ik voor het eerst van restaurant Waanzinnig. Er werd een proefdag geregeld. Deze was zo goed bevallen dat ik ben blijven hangen bij Waanzinnig. Ik heb Switsj nog een tijdje gecombineerd met Waanzinnig, maar toen ik bij Switsj uitgeleerd was, ben ik volledig aan de slag gegaan bij Waanzinnig.

Ik ben begonnen aan de koude kant en de afwas. Inmiddels werk ik al bijna 3,5 jaar bij restaurant Waanzinnig en draai ik zelfstandig de warme kant. Ik heb in de afgelopen 3,5 jaar tijd ontzettend veel geleerd. Van het verfijnen van mijn snijtechniek tot het afronden van een koksopleiding. Ik ben enorm gegroeid in de keuken.

Bij restaurant Waanzinnig werk ik met fijne collega’s. Er is ruimte voor je eigen leerproces en het maken van fouten. Ik vind het leuk om een compliment te krijgen dat het goed is gegaan. Dit geeft een trots gevoel. Ik houd van nauwkeurig en netjes werken. Ik zou graag nog meer feeling willen krijgen aan de warme kant en zelfstandig menu’s samenstellen. Mijn grootste doel is om vanuit restaurant Waanzinnig door te kunnen stromen naar regulier werk. Ik ben al aan het rondkijken voor een leuke baan.

In mijn vrije tijd ga ik graag naar de film. Daarnaast houd ik van lekker eten en een biertje op zijn tijd. Thuis game ik graag en luister ik veel naar muziek. In de toekomst zou ik graag zelfstandig gaan wonen en de koksopleiding niveau 3 afronden!

Herman is bij Blauw, Eten & Drinken in Goirle gaan werken.

Ik ben Priscilla [16-01-1991] en werk in de bediening van restaurant Waanzinnig. Ik ben opgegroeid in Schiedam en momenteel woonachtig te Tilburg. Ik had geen stabiele thuissituatie, waardoor ik rond mijn 16e tegen steeds meer problemen aan liep. Ik werd geplaatst in een open crisisopvang, maar al snel volgde de gesloten crisisopvang. Hier ben ik 6 maanden verbleven. Vanuit hier ben ik naar Breda gegaan en heb 9 maanden gewoond in woonvoorziening de Vliet. Daarna heb ik nog een jaar op kamertraining gezeten. Toen ik 18 jaar werd, ben ik terug naar Schiedam gegaan en ben ik weer bij mijn moeder gaan wonen. Ik ben bij de MacDonalds gaan werken en heb via de MacDonalds mijn MBO-2 diploma fastfood behaald. Vanaf toen ben ik van bedrijf naar bedrijf gehopt. Het lukte mij niet om een baantje langer vast te houden dan een jaar. Dit had te maken met het feit dat ik mijn verleden nooit had verwerkt en ik steeds meer last van psychische problemen kreeg. Daarnaast vertoonde ik trekjes van de persoonlijkheidsstoornis borderline. Ik leerde in die tijd mijn ex vriend kennen en verhuisde van Schiedam naar Tilburg. Nog geen jaar later liep onze relatie stuk. In 2011 ben ik een persoonlijkheidsonderzoek ondergaan en ben vervolgens voor 80% afgekeurd. Ik kreeg de tijd om mijn verleden te gaan verwerken. Ik heb therapieën gevolgd en ben aan mezelf gaan werken. Vanaf dat moment heb ik voor mezelf gekozen. Ik heb toen besloten om niet meer terug te gaan naar mijn verleden en een nieuwe start te maken in Tilburg.

In 2017 ben ik voor 70% goedgekeurd. Ik heb meerdere beroepskeuzetests afgelegd en de horeca kwam steeds weer naar voren. Vanuit UWV ben ik in contact gekomen met Prins Heerlijk in Tilburg. Bij Prins Heerlijk konden ze mij niks bieden in verband met de startkwalificaties die ik al in bezit had. Prins Heerlijk stelde voor om eens bij Waanzinnig te gaan kijken. Zodoende ben ik bij restaurant Waanzinnig terecht gekomen. Daar ben ik de eerste die een UWV traject “Werkfit” ben gaan volgen. Bij Waanzinnig werken we met een leuk en gezellig team. De horeca is helemaal mijn ding en ik vind Waanzinnig een fijne plek om te werken. Het fijne aan Waanzinnig is, dat ik mijzelf hier kan ontwikkelen op de manier waarop ik het in gedachten heb. Ik ben leergierig, pak dingen snel op en kan goed overzicht houden, maar als het een keer niet lukt is dat ook niet erg. Ik zou graag nog aan mijn professionele houding en communicatie technieken willen werken, maar ik ben al trots op wat ik tot nu toe bereikt heb. Het belangrijkste daarvan is dat ik inmiddels een contract aangeboden heb gekregen binnen restaurant Waanzinnig voor 18 uur per week.

Voor de toekomst heb ik geen speciale wensen of dromen. Ik woon samen met mijn vriend in Tilburg. Ik ben al 5 jaar gelukkig met mijn vriend en mijn leven is inmiddels een stuk stabieler dan een aantal jaar geleden. In mijn vrije tijd ga ik graag naar een wedstrijd van Feyenoord of naar de Efteling. Samen met mijn vriend heb ik een abonnement, dus we kunnen gaan wanneer we willen. Daarnaast breng ik graag tijd door met mijn katten op de bank. Ik leef van dag tot dag en dat is voor nu prima!

Priscilla heeft een betaalde baan gekregen bij restaurant Waanzinnig, is daarna gaan werken bij Spa Puur en heeft inmiddels een betaalde baan bij Lokaal 7.

Ik ben Brigitte [25-02-1981] en werkzaam in de bediening bij restaurant Waanzinnig.Ik ben opgegroeid in de wijk Broekhoven te Tilburg. Hier woonde ik bij mijn ouders samen met mijn drie oudere broers. Na het behalen van mijn diploma ben ik gestart met de opleiding Sociaal Pedagogisch Werker niveau 3. Hier ben ik helaas weggepest en heb deze opleiding nooit afgerond. Na een tijdje wilde ik toch graag weer naar school, maar wist niet goed wat ik moest gaan doen. De grafische opleiding in Utrecht sprak mij wel aan. Ik ging op kamers en rondde mijn opleiding af! Vervolgens heb ik besloten om te starten met de hbo-opleiding Multimedia design. Hiervoor moest ik naar Zwolle, dus besloot ik om weer op kamers te gaan. Ik woonde in een studentenhuis met zowel mannen als vrouwen. Lange tijd ben ik gestalkt door een jongen uit het studentenhuis. Ik heb tijdens mijn jeugd geen positieve ervaringen gehad met mannen. Na een ruime tijd zorgde het gestalk ervoor dat mijn emmer overliep en ik totaal instortte. Toen ik in Zwolle woonde hadden mijn ouders al een keer een intakegesprek aangevraagd bij een psycholoog vanwege de trauma’s in mijn verleden, maar volgens de psycholoog mankeerde ik niks. Eenmaal ingestort zijn mijn ouders naar Zwolle gereden en hebben mij mee naar huis genomen. Ik ben weer voor een tijdje bij mijn ouders in Tilburg gaan wonen. Na een halfjaar ben ik samen met mijn moeder op zoek gegaan naar een woning, zodat ik op mezelf kon. Thuis ging het namelijk echt niet meer. Ik was inmiddels 28 jaar oud. Ik vond een heel leuk huisje in Tilburg. Op eigen initiatief ben ik naar de huisarts gegaan. Ik werd doorverwezen naar de Geestelijke Gezondheid Zorg. Er was een vermoeden van autisme, maar om hier hulp voor te krijgen, moest er eerst een diagnose komen. De diagnose kwam er. Ik werd op een afdeling voor mensen met autisme geplaats, maar mijn autisme was niet de reden waarom ik mij had aangemeld bij het GGZ. Ik had vooral hulp nodig bij het verwerken van mijn opgelopen trauma’s in mijn jeugd.

Na een half jaar kwam er eindelijk de juiste hulp. Eerst kreeg ik begeleiding vanuit GGZ, maar later ben ik in zorg gegaan bij RIBW Brabant. Bij het GGZ had ik een enorme muur opgebouwd, die bij RIBW Brabant langzaam afbrokkelde. Ik kreeg ambulante begeleiding op verschillende gebieden: huishouden, psychisch en daginvulling. Tot op de dag van vandaag maak ik nog steeds gebruik van deze begeleiding. Ik heb hierdoor meer rust in mijn leven gekregen en die wil ik graag houden.

Een aantal jaar geleden ben ik als deelnemer begonnen met een leer- werkproject op een locatie van RIBW Brabant, gevestigd in de Nimrodstraat. Inmiddels is deze locatie verhuisd naar de Ledeboerstraat in Tilburg. Hier waren heel veel prikkels waar ik in het begin niet aan kon wennen. Ik ben daarom begonnen met administratieve taken achter de receptie. Samen met mijn psycholoog vanuit RIBW Brabant ben ik gaan werken aan de vele prikkels waar je als persoon mee te maken krijgt in de samenleving. Aan het begin durfde ik niet eens de trap op naar een andere afdeling, maar door elke dag hele kleine stapjes te maken, bereikte ik uiteindelijk hele grote doelen en heb ik mijn prikkels overwonnen. Ik vond het zelfs een goed idee om samen met een mannelijke leer- werkcoach (Stijn) te gaan werken aan mijn verdere herstel. Ik kreeg weer wat vertrouwen in een man en met behulp van mijn psycholoog hebben we er met zijn drieën voor gezorgd dat ik na een lange tijd drie dagdelen werkte op verschillende afdelingen binnen de Nimrod.

Inmiddels ben ik nu twee jaar werkzaam bij Waanzinnig. Ik ben begonnen in de keuken, want ik wilde absoluut niet in de bediening werken. Na een tijdje merkte ik alleen dat ik door mijn artrose niet alle werkzaamheden in de keuken meer kon uitvoeren. Op wat aandringen van Niels (leer- werkcoach) heb ik toch de overstap naar de bediening gemaakt. Ik ben gaan starten met dagdiensten, maar al snel werden dit avonddiensten. Een overstap maken naar de bediening bleek een erg goede keuze te zijn geweest. Ondanks dat ik het in het begin ontzettend spannend vond, is het contact met mensen en het sociaal bezig zijn het leukste van alles. Ik ben gastvrij en help nieuwe deelnemers graag met het aanleren van de bedieningswerkzaamheden. Daarnaast werken we ook nog eens in een ontzettend fijn team. Vanaf mei start ik met de opleiding Howie the Harp. Ik hoop uiteindelijk mijn ervaring en kennis in te kunnen zetten als ervaringsdeskundige in de zorg. In mijn vrije tijd maak ik graag kostuums, knutsel en haak ik met vrienden en/of vriendinnen. De kostuums die ik maak draag ik vervolgens op festivals zoals El Mundo Fantasia. Verder vind ik het gezellig om bij mijn ouders langs te gaan om samen te eten. Op het gebied van werk hoop ik in de toekomst aan de slag te kunnen bij een dagbesteding voor cliënten als begeleidster. Ik vind het namelijk erg leuk om mij nuttig te maken in de zorg. Naast mijn werk hoop ik samen met een leuke man een gezinnetje te kunnen stichten.

Brigitte volgt inmiddels de studie Howie the Harp binnen RIBW Brabant om zo uiteindelijk als ervaringsdeskundige in de zorg te kunnen gaan werken.

Ik ben Jacqueline, werk bij restaurant Waanzinnig en ben trotse moeder van een dochtertje van 2 jaar. Ik ben een alleenstaande moeder en woon in Tilburg. Ik was altijd aansturend persoon bij een schoonmaakbedrijf, maar ik kreeg te maken met een depressie. In anderhalf jaar tijd verloor ik mijn baan, mijn moeder en mijn huis. Ik kon het ziek zijn en verlies van mijn moeder niet verwerken.

Daarnaast heb ik borderline en een bipolaire stoornis, waardoor dat allemaal extra hard aankwam. Ik heb hard gewerkt om mijn hoofd boven water te houden, maar dat lukte niet. Ik werd steeds depressiever en vaker ziek. Ik kwam op de crisisopvang bij Traverse terecht en kreeg later een eigen
kamer. Tijdens mijn hele zwangerschap ben ik bij Traverse gebleven. Hier heb ik ook dagbesteding gedaan in de schoonmaak, omdat ik me wel nuttig wilde voelen en de tijd lekker door wilde komen. Ook toen ik mijn eigen woning had, wilde ik iets blijven doen. Ik wilde meer zijn dan alleen mama.

Toen ben ik bij restaurant Waanzinnig terecht gekomen, ik vind het hier gewoon helemaal te gek! Ik houd hier de administratie bij; telefoon aannemen, reserveringen in het systeem zetten, menukaarten uitwerken en vervangen, etc.
Ik doe van alles hier.

Dit is voor mij het beste van twee werelden. Ik heb altijd bij vrienden in een café achter de bar gestaan. Nu kan ik een beetje dat horecagevoel hebben en daarnaast administratie doen, wat ik ook echt erg leuk vind om te doen. Daarnaast kan ik dit werk goed combineren met de zorg voor mijn dochtertje.

Ik heb nog heel veel dromen voor de toekomst, maar het allerliefst zou ik iets willen opzetten voor alleenstaande moeders met kinderen die nog niet naar school gaan. Moeders die een klein of geen netwerk hebben. Ik wil graag een plek voor hen waar ze kunnen samenkomen en hun eigen activiteiten hebben, terwijl hun kinderen worden beziggehouden in een andere ruimte en met elkaar kunnen spelen. Hier kunnen ze hun netwerk vergroten, waar ze op terug kunnen vallen. Ik weet uit ervaring hoe belangrijk een sociaal netwerk is.

Werken bij Waanzinnig is voor mij echt een uitkomst. Het is laagdrempelig, op mijn tempo en het is werk wat ik aankan. Ondertussen kan ik gewoon mezelf weer opbouwen, zonder dat ik teveel druk ervaar. Eerst had ik de hele dag door stemmingswisselingen en weinig energie, maar ik ga altijd met plezier naar werk toe. Als ik een keer mijn dag niet heb, dan kan ik dat bespreekbaar maken. Ik ga altijd weer lachend naar huis.