Ik ben Marli en ik werk als kok bij restaurant Waanzinnig. In de tijd dat ik hier werk, heb ik al ontzettend veel geleerd. Op het gebied van koken heb ik met name mijn snijtechnieken verfijnd en heb ik veel nieuwe gerechten leren bereiden. Op persoonlijk gebied kan ik steeds beter communiceren met anderen, heb ik geleerd te pauzeren, ben ik wat geduldiger en iets minder koppig. Om dit te bereiken heb ik hard gewerkt aan mezelf en in de keuken.
Ik kom uit een klein dorpje Poços de Caldas, dat ligt tussen Rio de Janeiro en Sao Paulo. Daar ben ik opgegroeid met mijn ouders, vier zussen en een broer. Zij wonen nog steeds in Brazilië, dus ik mis hen ontzettend erg. Wat ik me het meest herinner uit de tijd dat ik nog in Brazilië woonde is de cultuur; met z’n allen eten, de warmte van de mensen om me heen en de vrijheid die ik ervaarde. Af en toe maak ik courgini om me weer in Brazilië te wanen. Courgini is een deeghapje met kip.
Op 8,5 jarige leeftijd ben ik vanuit mijn geboorteland Brazilië naar Nederland gekomen. Samen met een ander meisje ben ik geadopteerd door een Nederlands stel. Dit was voor mij erg moeilijk omdat mijn vader me heeft verkocht om financiële redenen. Daarom had ik in Nederland ook moeite om de adoptie te accepteren. Dit heeft veel conflicten veroorzaakt waardoor ik uiteindelijk naar een internaat ben verhuisd. Eigenlijk was dit een internaat voor jongens dus woonde ik samen met 275 jongens. De eerste paar jaar was dit zwaar, maar later gingen de jongens me steeds meer accepteren en hoorde ik erbij. Het mooiste dat het internaat mij heeft gebracht is de passie voor koken en eten! Ik keek altijd mee bij de begeleiders wanneer zij gingen koken. Zittend op de werkbank schreef ik alles op zodat ik mijn eigen recepten creëerde. Op een dag was de begeleider ziek en nam ik de taak op me om een maaltijd te bereiden voor 15 andere kinderen. Vanaf dat punt mocht ik twee keer per week koken en leerden ze me stap voor stap steeds beter koken. Ze hadden een methode ontwikkeld, zodat ik ook wat certificaten kon behalen. Zo was er boodschappen doen (Kwik), eten voorbereiden en koken (Kwek) en de afwas doen (Kwak). Later kwam het leren omgaan met geld (Dagobert Duck). Zo leerde ik de verschillende stappen naar zelfstandigheid. Vanuit het internaat ben ik verhuisd naar Apeldoorn en daar heb ik verschillende bijbaantjes gehad.
Ik heb gewerkt bij Wella, een psychiatrische instelling, waar ik alle koude gerechten heb leren bereiden. We maakten de lunch en het diner voor de patiënten. Daarnaast werkte ik ook bij van der Valk in de keuken waar ik de warme kant heb leren kennen. In deze periode werd het helemaal duidelijk dat horeca dé sector voor mij was!
Bij van der Valk heb ik ook de vader van mijn oudste dochter leren kennen. Toen mijn dochter 10 maanden oud was, ging het tussen mijn vriend en mij helemaal mis. Ik moest vluchten voor de veiligheid van mijn dochter en mijzelf. In deze roerige periode heb ik maar liefst in 18 verschillende ‘blijf van mijn lijf’ huizen gewoond; Iedere keer vond hij ons weer. Als laatste ben ik in Tilburg terecht gekomen en is mijn ex-vriend opgepakt. Eindelijk veilig en eindelijk rust.
Ik ben mijn leven weer gaan oppakken in Tilburg en ontmoette daar de vader van mijn zoon en jongste dochter. Na de geboorte van mijn dochter zijn wij uit elkaar gegaan. Die periode was voor mij ook weer erg zwaar, omdat ik het veelal alleen moest regelen voor mijzelf en mijn kinderen. Er zijn diverse rechtszaken geweest over de voogdij van onze kinderen. Het heeft tijd gekost om een goede regeling te treffen, maar nu loopt het al een paar jaar stabiel.
Twee jaar geleden ben ik begonnen bij een werkproject van KREW aan de Westertorenlaan. Daar heb ik vooral gewerkt aan mijn werkritme. Toen ik dit eenmaal had opgebouwd, kon ik met andere elementen aan de slag en ben ik na een half jaar ook doorgestroomd naar restaurant Waanzinnig. We hebben een erg leuk team en hebben het gezellig met elkaar! Bij Waanzinnig zijn we loyaal naar elkaar, is er veel geduld en staat samenwerken hoog in het vaandel. Sinds een paar maanden werk ik nu af en toe aan de warme kant. Dit wil ik graag verfijnen. Dus ik wil leren de borden mooi op te maken, overzicht te behouden en anderen aansturen, vis fileren en diverse sauzen bereiden.
Ik ben al bezig met oriënteren naar een betaalde baan. Door op verschillende locaties veel ervaring op te doen, hoop ik op termijn door te stromen naar een hoog culinair niveau. Daar ligt echt mijn passie! Tot die tijd is Waanzinnig voor mij nog een veilige, vertrouwde en warme werkplek!
Marli is terug gegaan naar haar geboorteland Brazilië.