Ik ben Martin [26-06-1978] en ik kom uit Rijen. Hier ben ik op gegroeid samen met mijn ouders en zusje. Mijn moeder was een schat van een mens, dus ik was echt mama’s kindje! Ook mijn vrienden waren allemaal gek op haar. Op zaterdag en zondag had zij altijd schoonmaakdienst, maar als we in België gingen stappen bracht ze ons om 23.00 uur weg en kwam ze ons rond 03.30 uur weer ophalen. Dan kon ze ongeveer nog twee uurtjes slapen, voordat ze weer naar werk moest. Ze voedde ons erg liberaal op, grapjes over homo’s kon bijvoorbeeld echt niet. Waagde je het er toch op, kreeg je een pets tegen je oren. Ik leek op mijn vader qua karakter en mentaliteit, daarom botste het vroeger regelmatig tussen ons. Daarentegen leek mijn zusje weer veel op mijn moeder, maar zij was vooral een papa’s kindje.
Op de basis- en middelbare school was ik niet zo’n goede leerling en waren de leraren ook niet zo blij met mij. Tot het oriëntatiejaar kwam, alles werd duidelijk; ik wilde kok worden! Ineens liet ik me van mijn goede kant zien, wist ik waarvoor ik werkte en haalde ik alleen nog maar hoge punten. Ik ging de koksopleiding en serveeropleiding volgen. De opleidingen waren erg leuk. Ik haalde dan ook met vlag en wimpel mijn diploma. Vrijdags was de diploma-uitreiking en op maandag was ik al aan het werk. Ik wilde zo snel mogelijk geld verdienen, zodat ik mijn eigen ding kon doen.
Toen ik ongeveer een jaar in de horeca had gewerkt en bijna 18 werd had ik er alweer genoeg van. Ik moest altijd werken in de avonden, weekenden en met feestdagen. Ik kon bijna niet gaan stappen met mijn vrienden en we leefden langs elkaar heen. Daarom ben ik op zoek gegaan naar een andere baan. Ik heb vier jaar in de bouw gewerkt: in de kunststofindustrie en als machineoperator gewerkt. Ik ben een praktische jongen; ik hoef iets niet vaak te zien om te snappen hoe iets werkt of om het gelijk uit te kunnen voeren. Om contact te behouden met alle vrienden, hebben we bedacht om ‘Stichting Zelfweet’ op te richten. Alle jongens zijn verschillende kanten op gegaan, qua beroep, maar ook in het land. Door de stichting zien we elkaar in ieder geval nog één keer per jaar. We gaan dan met z’n allen een weekend weg, bijvoorbeeld naar de Ardennen.
Uiteindelijk begon ik de horeca toch te missen! Via een vriend van ‘Stichting Zelfweet’ kwam ik aan een baantje bij Novatel in Breda. Er was op dat moment geen vacature vrij, maar ik kreeg een baantje als afwashulp. Ik stond al snel aan de koude kant en vanuit daar ben ik richting de warme kant gegaan. Ik had het daar ontzettend naar mijn zin, totdat ik in 2005 een psychose kreeg. 6 januari ging ik slapen en was er niets aan de hand, maar toen ik 7e januari wakker werd stond ineens heel mijn leven op z’n kop. Ik heb zelf gelijk hulp gezocht. Ik kwam in de ziektewet terecht en kreeg een keuring via het UWV. In dat gesprek heb ik eerlijk verteld wat er aan de hand was en werd ik gelijk ‘tijdelijk 100% afgekeurd voor onbepaalde tijd’ vanwege geestelijke redenen.
Door de tijd heen vertrouwde ik niks en niemand meer. Ik had ontzettend veel last van stemmen en mijn meerdere persoonlijkheden. Ik heb toen ongeveer een half jaar als kluizenaar geleefd. Voor boodschappen ging ik naar buiten, maar daar hield het verder ook mee op. Ik ervaarde steeds meer angsten en ontwikkelde pleinvrees. Ik opende zelf mijn post niet meer, waardoor ik in de schulden terecht kwam. Door de hele situatie en bijkomende klachten werd ik depressief. Ik ben hulp gaan zoeken bij GGZ aan de Lage Witsiebaan.
Vanuit daar is het balletje gaan rollen en kreeg ik uiteindelijk mijn eigen team, bestaande uit een psycholoog, psychiater en behandelaars. Zij hebben mij in contact gebracht met RIBW Brabant, omdat ik een grote behoefte had aan structuur en intensievere begeleiding thuis. In combinatie met de ambulante begeleiding heb ik één jaar dagbehandeling ontvangen vanuit Jan Wierhof. Ik kreeg daar stemmingsstoornistraining, gym, we kookten samen en ik kreeg creatieve therapie.
Op een dag brak mijn moeder haar heup. Helaas ging de operatie niet goed en dat zorgde voor de nodige complicaties. Ze kreeg een zogenaamd ziekenhuisbacterie en daardoor weer een infectie. De infectie moest keer op keer weggehaald worden, waardoor ze in drie jaar tijd 36 operaties heeft gehad. Daar bovenop kreeg ze ook nog de diagnose longkanker. Tegen de tijd dat het werd geconstateerd, was het al in een vergevorderd stadium, waardoor ze nog maar een maand te leven had. De laatste twee weken verbleef ze in een hospice. Daar mochten we allemaal om beurten bij haar logeren, waardoor we op een fijne manier afscheid konden nemen. De dood van mijn moeder is ontzettend zwaar gevallen.
Ondertussen ontvang ik al bijna 15 jaar begeleiding van RIBW Brabant. Toen ik weer psychotisch werd, heb ik op een dag oxazepam, slaapmedicatie en alcohol gecombineerd. Zelf weet ik er niets meer van, maar naar aanleiding van dat moment werd ik verplicht om te verhuizen. Sinds 4 mei 2013 woon ik in Tilburg en heb ik een leuk clubje begeleiding om mij heen vanuit team Goirke. Jarenlang hebben herstelcoaches geprobeerd mij te begeleiden richting een zinvolle daginvulling, maar ik wilde niet gratis gaan werken. Ik was in de veronderstelling dat ik gelijk betaald moest krijgen als ik ging werken. Uiteindelijk kreeg ik een nieuwe herstelcoach en zij vertelde mij over restaurant Waanzinnig. Ik was meteen enthousiast, want dit past precies in mijn straatje!
In eerste instantie vond ik het erg spannend om te starten bij Waanzinnig. Ik kijk graag eerst de kat uit de boom. Ik ben begonnen in de afwas en vanuit daar ben ik me steeds verder gaan ontwikkelen. Eerst de koude kant, maar al snel stond ik weer aan de warme kant. Ik ben nu bijna overal inzetbaar en ook de warme kant heb ik bijna helemaal onder de knie. Sinds ik bij restaurant Waanzinnig werkzaam ben, ben ik steeds gevoeliger geworden. Ik ben voortaan meer open over mijn gevoelens. Voorheen stopte ik alles weg en zag ik mijn gevoelens en gedachten meer als mogelijke wapens voor de ander. Nu kan ik alles met mijn collega’s en begeleiders bespreekbaar maken en dat doet mij ontzettend goed. Ook mijn zelfvertrouwen is ontzettend veel gegroeid. Ik ben weer nuttig bezig en kan trots zijn op mezelf. Ik ben tegenwoordig ook veranderd in een echte teamplayer. Ik kan goed met mijn collega’s samenwerken en wil graag mijn kennis delen.
Waanzinnig betekend voor mij veel op sociaal gebied, maakt mij trots, bied mij plezier, steun en groei! Daarom wil ik de aankomende tijd bij Waanzinnig blijven groeien en droom ik van de dag dat ik volledig zelfstandig 40 man kan draaien aan de warme kant!